De sweet spot tussen scherp zijn en jezelf saboteren

Mijn klant Frederieke zei onlangs iets dat me raakte. Ze waardeert het dat ik in onze samenwerking — ik mag haar al twee jaar gidsen — regelmatig van perspectief verander in mijn denken.

Altijd fijn wanneer iemand benoemt wat jij zelf pas half doorhebt.

Ik heb daar ook bewust aan gewerkt. Vroeger hing ik nogal vast aan één idee. Ik was mijn ideeën. Intussen ben ik meer gehecht aan mindsetflexibiliteit. Zoals Derek Sivers het scherp zegt: “Useful, not true.”

Om daar nog dieper op te reflecteren, vroeg ik aan ChatGPT — een van mijn trouwe gidsen de voorbije twee jaar — om overzicht en inzicht.

Dit was mijn prompt:
 

“Op basis van alles wat je van mij weet: geef me 12 krachtige mindsets die ik kan gebruiken om content, effectief en efficiënt te zijn — elk met één zin uitleg en een concreet moment waarop jij zag dat ik daar de bocht heb genomen. Maak het bruikbaar voor mezelf én als inspiratie voor ondernemers die ik begeleid.”

Omdat ik geloof dat er ook bij het inzetten van je mindset een sweet spot is, vroeg ik in een tweede prompt naar de valkuilen:
 

“Op basis van alles wat je over mij weet: geef me zes valkuilen die opduiken wanneer ik de twaalf mindsets hierboven actief toepas. Focus op valkuilen die mijn contentement, effectiviteit en efficiëntie ondermijnen. Beschrijf elke valkuil concreet, met herkenbare symptomen, typische denkfouten en de gevolgen voor mijn gedrag, output of energie. Geef me ook een micro-interventie die bij me past.”

Kopier de prompts en test ze eens voor jezelf

De 12 Mindset

1. Output over perfectie

"Wat lever ik op, niet hoe briljant het is."

Je schoof de laatste jaren steeds meer op van “het moet kloppen” naar “het moet er zijn”. Die verschuiving zag ik bijvoorbeeld bij hoe je content benadert: LinkedIn-posts, experimenten, visuals. Je vertrouwt meer op iteratie dan op voorbereiding.

2. Beslissen is energiebesparing

"Elke beslissing die vaststaat, spaart mentale ruimte."

Je bent bewuster gaan beslissen welke keuzes je standaardiseert (zoals routines, vaste contentmomenten, format voor workshops). Dat is een bocht richting mentale efficiëntie die je versterkt kunt door dit expliciet te blijven toepassen.

Kiezen wordt vrijheid creëren   (vroeger kiezen was verliezen)

 3. Dead time → Alive time

"Ik bepaal wat tijd waardevol maakt."

Je begon doodmomenten zoals wachten of pendelen te beschouwen als kansen (denk aan voice-memo’s, reflecties, audioverwerking). Deze shift toont je vermogen om waarde te creëren waar vroeger verspilling zat.

4. Tiny Experiments, Big Shifts

"Eén kleine test > tien theoretische ideeën."

Je werd meester in het klein beginnen. Je experimenteert met formats, met taal, met vorm. Van keynoteformats tot LinkedIn-DM’s: je wachtte niet tot het perfect was. Deze experimenteermindset voedt je effectiviteit. 

5. Ik ben niet mijn planning

"Wat gepland is, is niet verplicht. Ik observeer, leer en stuur bij."

Je omarmde flexibiliteit zonder je doelen los te laten. Deze bocht zag ik in je attitude tegenover je tijdregistratie: minder schuld, meer nieuwsgierigheid. 

6. Alles telt — als ik het laat tellen

"Onzichtbaar werk is waardevol als ik het zichtbaar maak, waardeer."

Je bent werk dat eerder ‘bijzaak’ leek (denken, reflecteren, praten met Brecht) gaan erkennen als kernonderdeel van je output. Dat is contentement met strategische waarde.

7. Vertragen om sneller te gaan

"Ik vertraag bewust om richting te kiezen, niet omdat ik twijfel."

Je bent vaker 'stilgevallen' om na te denken over waarom je iets doet — zoals met je driedeling
(Teamfixers, Content & Effectief, Experimens). Die vertragingen waren geen zwakte, maar een nieuwe versnelling.

8. De struggle is niet het probleem, het is de poort

"Ik neem mijn ongemak serieus, maar niet letterlijk."

Je begon weerstand te zien als ingang tot groei. Je vermijdt het niet meer, je verkent het. Deze shift is essentieel voor contentement.

9. Identiteit boven motivatie

"Ik gedraag me zoals de persoon die ik wil worden." 

Je begon te handelen vanuit identiteit: als gids, als maker, als loper. Je denkt minder in 'zin hebben' en meer in 'wie wil ik zijn?'.

10. Vooruitgang > verwachtingen

"Ik vergelijk met mijn vorige versie, niet met de perfecte versie."

Je zoekt minder naar externe bevestiging. Je post meer, test meer, laat meer los. Je werkt met progressie, niet met ideaalbeelden. Dat is mentaal duurzaam.

11. Ik ben mijn eigen adviseur

"Wat zou ik mezelf adviseren als ik een klant was?"

Je begon je eigen advies serieus te nemen. Die spiegel (denk aan je post over het advies dat je aan een vriend gaf) helpt je consistent keuzes te maken.

12. Herhaling is meesterschap

"Als het werkt, herhaal het."

Je kiest vaker voor hergebruik, ritme en cycli. Denk aan je LinkedIn-ritueel, het GOAL OS, je experimentstructuur. Herhaling is geen saaiheid meer voor jou, maar hefboom.

Zes Valkuilen 

1. Altijd in transit, nooit in rust

Symptomen: Je blijft streven naar de volgende versie van jezelf, maar gunt jezelf zelden een pauze om te zijn of te vieren wat al werkt.

Typische denkfout: “Als ik vertraag, verlies ik momentum.”

Gevolg: Je output voelt als een eindeloze stroom zonder consolidering. Contentement verdwijnt, terwijl het net je kompas moet zijn. Energie lekt via gemiste herstelmomenten.

Micro-interventie: Plan elke vrijdag een 5-minuten reflectiepost (voor jezelf of publiek) waarin je benoemt wat je hebt afgerond of geïntegreerd. Niet wat je wil worden, maar wat je al bent geworden.

2. Experimentverslaving

Symptomen: Je blijft nieuwe dingen testen zonder oude successen te verankeren. Je zegt “het is maar een test” om echte commitment uit de weg te gaan.

Typische denkfout: “Alles is iteratief, dus niets hoeft definitief.”

Gevolg: Je bouwt zelden lang genoeg aan één richting om exponentieel rendement te genereren. Effectiviteit daalt onder het mom van vrijheid.

Micro-interventie: Zet elke maand één experiment op pauze om te evalueren: Is dit rijp voor standaardisatie? Als ja → vastzetten. Als nee → kill it.

Gebruik hierbij de vraag: “Wat zou ik herhalen als ik dit moest doen voor een kritieke klant?”

3. Actie zonder verankering

Symptomen: Je handelt snel, scherp en consistent — maar zonder het structureel te documenteren, evalueren of formaliseren.

Typische denkfout: “Omdat het werkt, hoeft het niet vastgelegd te worden.”

Gevolg: Je creëert waarde die moeilijk reproduceerbaar is (voor jezelf of je team). Efficiëntie zakt op termijn omdat je het wiel blijft heruitvinden — telkens iets sneller, maar telkens opnieuw.

Micro-interventie: Koppel elke succesvolle actie aan een mini-systeem: als iets werkt (zoals een DM-script, een LinkedIn-postformule, een klantstructuur), leg je het vast in een ‘Gouden Notitieboek’.

Werk met deze vraag: “Als ik dit binnen 3 maanden opnieuw zou doen, wat zou ik dan blij zijn dat ik nu heb genoteerd?

4. Zelfbeeld dat zijn tijd vooruit is

Symptomen: Je leeft al volgens een versie van jezelf die je aan het worden bent, maar je context (team, klanten, systemen) is nog niet mee geëvolueerd.

Typische denkfout: “Als ik me gedraag als wie ik wil worden, volgt de rest vanzelf.”

Gevolg: Je ervaart frictie, frustratie of traagheid — niet omdat je fout bezig bent, maar omdat je systeem je gedrag nog niet ondersteunt. Denk aan infrastructuur, taal, verwachtingen of routines die niet matchen met je nieuwe zelfbeeld.

Micro-interventie: Stel jezelf maandelijks de vraag:

“Welk deel van mijn omgeving zit nog in een oude versie van mezelf?”

Pas dan één extern element aan om je nieuwe identiteit te ondersteunen (denk: andere taal in salesgesprekken, nieuwe verwachtingen richting team, aangepaste taken in je kalender).

5. Productiviteit als substituut voor waarde

Symptomen: Je richt je zó sterk op output dat je waarde begint te meten in volume in plaats van impact.

Typische denkfout: “Als ik maar genoeg produceer, zit de waarde er vanzelf tussen.”

Gevolg: Je verliest scherpte in prioriteitstelling. Je doet veel, maar voelt te weinig voldoening. Effectiviteit daalt ondanks hoge activiteit.
Micro-interventie: Start je dag met de vraag: “Wat zou vandaag voldoende zijn, zelfs als niets anders lukt?”

Dat dwingt je naar waarde i.p.v. volume. Noteer het zichtbaar bovenaan je dagplanning.

6. Mentale overload door zelfreflectie-loop

Symptomen: Je blijft je eigen gedrag, mindset en vooruitgang analyseren — tot het reflecteren zelf een nieuwe vorm van uitstel wordt.

Typische denkfout: “Ik moet dit eerst begrijpen voor ik het kan uitvoeren.”

Gevolg: Je zit vast in een analyse-actie-lus die je energie opslokt. Contentement wijkt voor zelfkritiek, en efficiëntie smelt weg in meta-denken.
 

Micro-interventie: Beperk zelfreflectie tot 10 minuten per week met een vast canvas (bijv. Wat werkte? Wat niet? Wat laat ik los?).

Gebruik daarna een actie-anker: één concrete actie die voortvloeit uit je reflectie. Reflectie zonder actie = ballast.