Waarom doe je dat?

Ze keek me aan met haar grijsblauwe ogen. 't was 18 januari 2019. Een vrijdagavond. Bijna middernacht. Een sterrenhemel om U tegen te zeggen.

We hadden net een tweede ritueel Ayahaska meegemaakt. In de Middle of Nowhere in Nederland. Wildervank. Bij Joop en Nanda.

Waarom geef jij trainingen en coaching in productiviteit?

Wel, omdat ik het goed kan. Omdat ik het leuk vind dat anderen opnieuw controle krijgen over hun todo's. Omdat ze daarna handvaten, tools hebben om te realiseren wat ze willen realiseren.

Nee, nee. Waarom doe je dat echt? Wat voedt jouw vuur? Het begon te lijken op een Lucifer-moment.

Weet je wat een Lucifer-moment is?

Zijn er series die je partner graag ziet én waar jij niet zo enthousiast over bent?

Ja, een van de dingen die Sylvianne en ik graag samendoen is een serietje kijken. Eén van onze pleasures.  Niet Guilty. Daar doe ik niet meer aan mee.

Er zijn twee series die Sylvianne leuk vindt en waarbij ik afhaakte. The Walking Death (11? Seizoenen begot, wat mij betreft 10,5 te veel) en Lucifer.

Lucifer gaat over de duivel die in LA terecht komt. Hij heeft verschillende superkrachten. Ah ja, he is the devil.  Hij kan mensen vragen wat ze echt, echt willen.  Een superkracht wanneer je the secret desire(s) and motivations wil weten van de persoon tegenover je. (En ze dan marketinggewijs ...)

Terug naar die grijsblauwe ogen in Wildervank.  Die bleven priemen. (Ik ben makkelijk af te leiden, dat kan je ook merken aan mijn teksten)

Het was koud buiten. Ik wou ontsnappen. En ze zei. Ik geef je twee minuten, ik ga ons een dekentje halen en voor mezelf een sigaretje. En dan verwacht ik een antwoord van je. Hoe wist die dat ik ging zeggen. Ik ga binnen, het is te koud.

De idee om iemand teleur te stellen. Blijft een moeilijke voor mij. Zelfs bij quasi vreemden. Ik kende de jongedame nog geen twaalf uur. We hadden die middag pas kennis gemaakt.

Ja, waarom doe ik wat ik doe?

En ik weet niet hoe. Ik weet niet wat er just gebeurde.

Helemaal alleen. Complete stilte. Een magische sterrenhemel.

En in een Flash wist ik het. Terwijl ik die vraag zeker al vijf keren geprobeerd had te beantwoorden in verschillende groeitrajekten die ik zelf gevolgd had. En tot nu... tuuuuuut. Niks. Zwart. Geen antwoord.

Ik doe dit omdat ik de wereld wil 'Kinder' maken. Ik ben opzoek naar een goed Vlaams of Nederlands woord.

Ik geloof dat efficiëntie, effectiviteit en contentement leidt tot 'Kindere' Individuen. En 'Kindere' Individuen leiden tot een 'kindere' wereld.

Bamm.

Ik zag ook onmiddellijk een beeld.

Ik zat in Rome. In de Sixtijnse kapel. Een van de fresco’s van Michelangelo op het plafond. Touch of God.

Die twee handen die bijna samenkomen. De wijsvingers die mekaar bijna raken.

God die Adam aanraakt. (Ik hoor in Tongue of God van Pain of Salvation steeds Touch of God - Een Mondegreen - een soort conformation bias - dat brein van ons, fascinerend, nee?).

Of is het omgekeerd.  Adam die God aanraakt. Artiesten steken soms verborgen boodschappen in hun kunst.

Ik ben katholiek opgevoed. Niet meer praktiserend. Ga alleen nog een kerk binnen op vakantie. Niet waar. Huwelijken, doopsels en begrafenissen. Ook redenen om binnen te gaan.

Symboliek. Meaning. Eén van mijn vele interesses.

Toen vielen een aantal zaken toevallig samen. (Zeg niet: Toeval bestaat niet. Tuurlijk bestaat dat. Alsof er een grotere machinerie achter dit alles zou zitten. Ik ben 99% zeker van niet, maar ik hoop van wel)

Ik gebruik de bijna rakende vingers ook als beeld voor toestemming, go, permissie. Onder ander bij ons concept van de Russische Poppetjes. (Op deze site)

Permissie en missie.

Duidelijk verband tussen permissie en missie. Ja, toch?

Heb ik dan toch mijn missie gevonden?

Negennegentig percent zeker. Dan mag (toestemming 😉) je het zichtbaar maken.

In onze podcast Memento21 vragen we de gast bijna altijd** wat zijn de drie zaken die je nooit wil vergeten en op je lijf tatoeëert. (Hypothetisch of echt wel in je vel).

Kan ik die vraag zelf beantwoorden?

Ja. Voor twee derden.

1. Mijn trouwring. (Makkelijk. Kan je nooit verliezen. En het is toch voor altijd)
2. Mijn zeshoek met daarin zeven symbolen.

Op mijn onderarm.

Op een manier zodat ik ze zelf kan zien. Vond de tattoo artist een beetje raar. Blijkt dat tattoos meestal gezet worden zodat iemand anders ze kan zien. Was ook wat minder makkelijk voor hem.

Helemaal bovenaan. Touch of God.

Zichtbaar.  Een Memento om te blijven streven naar Kindness.

Ja, ik heb nog eentje over. Op de manier hoe ik tel toch. Wat er zal komen? Dat weet ik nog niet. Dat het er ooit zal komen. Bijna zeker.

Ik heb een verzoek.

Wees vandaag een beetje kinder voor jezelf, een beetje kinder voor degene die je graag ziet en voor alle anderen rondom je.

Je helpt er mee mijn (persoonlijke) missie handjes (Heb je hem)en voetjes te geven.

Thanks a million

Gespecialiseerd in en gefocust op het verdubbelen van je vrije tijd.

Johan D'Haeseleer - Jodha